Η αγωνιστική συμπεριφορά του σε ένα ασφαλώς πιο ανταγωνιστικό και απαιτητικό πρωτάθλημα παρέμενε άγνωστη στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν, έπειτα από την πενταετή παραμονή του στη Β' Κατηγορία της Αθήνας.
Πηγή: Εφημερίδα Ώρα των σπορ- Δημήτρης Θεοδώρου (This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.)
Εν τέλει, ο ΑΟ Μελισσίων τα έχει καταφέρει περίφημα σε αυτή την επανεμφάνισή του στα «σαλόνια» του αθηναϊκού ποδοσφαίρου, δίνοντας συνέχεια στη σταθερά ανοδική πορεία των τελευταίων ετών. Η διακοπή στην αγωνιστική δράση τον βρίσκει στην 11η θέση της κατάταξης στον 1ο όμιλο της Α' Κατηγορίας μετά από 22 αγωνιστικές, αλλά και σε απόσταση ασφαλείας από τη ζώνη του υποβιβασμού, όπως ευλόγως χαρακτηρίζεται η διαφορά των έντεκα βαθμών από την 14η θέση. Με την... ευκαιρία που παρουσιάστηκε, η «ΩΡΑ των σπορ» επικοινώνησε με τον Δημήτρη Μπουγά, ο οποίος έκανε μία σύντομη, πλην περιεκτική, αναδρομή στην τρέχουσα σεζόν, υπενθυμίζοντας πως εφόσον το πρωτάθλημα συνεχιστεί, η ομάδα του χρειάζεται κάτι ακόμα για να εξασφαλίσει τη σωτηρία της.
«Ο στόχος της ομάδας από το καλοκαίρι ήταν να παραμείνει στην κατηγορία. Από την προετοιμασία αντιμετωπίσαμε κάποια προβλήματα με ξαφνικές αποχωρήσεις ποδοσφαιριστών, τους οποίους δεν προλάβαμε να αντικαταστήσουμε. Ουσιαστικά κάναμε ελάχιστες μεταγραφές. Ξέραμε ούτως ή άλλως ότι η χρονιά θα ήταν δύσκολη, γιατί υπήρχαν πολύ καλές ομάδες στο πρωτάθλημα. Από την άλλη, εμείς απείχαμε πολλά χρόνια από την Α' Κατηγορία, ενώ γνωρίζαμε ότι σαν πρωτάθλημα δεν θα έχει καμία σχέση με τη Β' Κατηγορία στην οποία αγωνιζόμασταν» σημείωσε στην εισαγωγή του και πρόσθεσε: «Ωστόσο, ήταν πολύ σημαντικό το γεγονός ότι διατηρήθηκε στην ομάδα το 80-90% του περσινού ρόστερ, κάτι που ζήτησα και έπραξε ο προεδρος. Πρόκειται για ποδοσφαιριστές που με γνωρίζουν, τους γνωρίζω, ξέρω τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους, ξέρω πως δουλεύουν αυτά τα δύο χρόνια. Έτσι, καταφέραμε η ομάδα να μην βρεθεί ποτέ στις τελευταίες θέσεις. Δεν βρέθηκε ποτέ στην τελευταία τριάδα, δηλαδή στις ομάδες που υποβιβάζονται. Κάποια στιγμή κινδυνέψαμε να απειληθούμε, όμως επανακτήσαμε τη διαφορά ασφαλείας από την ομάδα που υποβιβάζεται, χωρίς βέβαια να σημαίνει κάτι στο σημείο που βρισκόμαστε. Αν δεν τελειώσει μαθηματικά το θέμα, όλες οι ομάδες ελπίζουν και καμία δεν μπορεί να νιώθει σιγουριά».
Στη συνέχεια, ο 49χρονος προπονητής στάθηκε στη σημασία της απώλειας του Ζαννίκου, εξαίροντας την προσπάθεια που καταβλήθηκε από όλους στο τμήμα: «Κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά αποδυναμωθήκαμε ακόμη περισσότερο εξαιτάς της αποχώρησης του Νίκου Ζαννίκου για οικογενειακούς λόγους. Ήταν ένας πολύ σημαντικός παίκτης για εμάς τόσο στην περσινή άνοδο όσο και στο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς. Ένας παίκτης που γνώριζα από τη συνεργασία μας στον ΑΟΝΑ. Δεν κάναμε μεταγραφή τον Ιανουάριο, αλλά προσπαθήσαμε να καλύψουμε εκ των έσω την απώλεια αυτή, με ποδοσφαιριστές που ουσιαστικά δεν ήταν επιθετικοί. Παρ' όλα αυτά, τα παιδιά έχουν υπερβάλει εαυτούς! Έχουν δουλέψει πάρα πολύ! Δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο ούτε από τους ποδοσφαιριστές, ούτε από κάποιον παράγοντα, ούτε βέβαια από τον πρόεδρο του οποίου η στήριξη στο πρόσωπό μου είναι απεριόριστη».
«Σημαντικό που έχω βρει αυτούς τους ανθρώπους»
Ο Δ. Μπουγάς δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα πρόσωπα με τα οποία έχει στενή συνεργασία στα Μελισσια. «Το θετικό για μένα είναι ότι έχω βρει ανθρώπους που μου έχουν τυφλή εμπιστοσύνη, όπως είναι ο πρόεδρος της ομάδας, Αντώνης Βρύσης. Θα ήθελα, όμως, να αναφερθώ και στους συνεργάτες μου στο ποδοσφαιρικό τμήμα αυτά τα δυόμιση χρόνια. Στον γυμναστή, τον Βαγγέλη Κεχρή, τον οποίο βρήκα στα Μελίσσια αλλά έχουμε δέσει με τον καλύτερο τρόπο από την πρώτη στιγμή, στον Γιάννη Στέλλα, ο οποίος έπαιζε στην ομάδα, αλλά λόγω εργασίας σταμάτησε και έγινε συνεργάτης μου την περσινή σεζόν και, βέβαια, στον Θοδωρή Πουλάκη, ο οποίος σταμάτησε πρόσφατα και, πλέον, είναι στο πλευρό μου» σχολίασε χαρακτηριστικά.
Τέλος, σε σχέση με τις στιγμές που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα, ο Κυπελλούχος Ελλάδος με τη φανέλα του Πανιωνίου το 1998 υπογράμμισε: «Είναι μία πρωτόγνωρη κατάσταση αυτή που ζούμε. Όσο κι αν το αγαπάμε το ποδόσφαιρο, ακόμη κι αν για κάποιους από εμάς είναι τρόπος ζωής, δεν παύει να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Προέχει η υγεία όλων των ανθρωπων»